Komisja Nadzoru Finansowego opublikowała informację o dostosowaniu się zakładów ubezpieczeń do rekomendacji likwidacyjnych. Ujawniono, którzy ubezpieczyciele przyznali, że na dzień 1 listopada, a więc termin wejścia w życie rekomendacji, nie stosowali się do ich wybranych zapisów (całkowicie lub częściowo) – ze względu na opóźnienia we wdrożeniu lub na brak zamiaru zastosowania się do rekomendacji.

Na liście znalazło się 16 podmiotów. Z trójki największych ubezpieczycieli była to tylko Warta, spośród średniej wielkości graczy: Uniqa, Compensa, Generali, a także nieco mniejsi: Wiener, InterRisk, TUW, TUZ, Euroins. Zestawienie dopełniają podmioty o udziale w rynku poniżej 1 proc.: Agro Ubezpieczenia, Euro Insurances, Europa, Partner, Polski Gaz, Sogessur i TVM.

Przeczytajcie także: • Powstaje system usprawniający opłacanie kar za brak OC

Skala nieprzestrzegania rekomendacji różni się w przypadku poszczególnych ubezpieczycieli. Niektórzy przyznali się do problemów z wdrożeniem lub częściowego wdrożenia tylko jednego spośród wymogów (to przypadek Agro, Compensy, Euroinsa, InterRisku czy Uniqi). Część z nich – jak np. Uniqa – pracuje nad odpowiednim rozwiązaniem, które umożliwi całkowite spełnienie wymogów.

Również pośród podmiotów deklarujących większą liczbę uchybień na dzień 1 listopada znaleźć można takie, które zapowiadają dostosowanie się do wymogów z rekomendacji z lekkim opóźnieniem (np. Polski Gaz z 5 zgłoszonymi wyłączeniami, TUW z łącznie 19 zgłoszonymi niedociągnięciami, spośród których już część wyeliminowano, a w przypadku kolejnych zostanie to zrobione w najbliższym czasie, czy TVM z 23 punktami do zrealizowania w tym roku). Niektóre podmioty informują zaś o niewdrożeniu w swojej praktyce wybranych rekomendacji ze względu na niewielką skalę działania (tak np. Euro Insurances, Partner, Sogessur czy Europa).

Najciekawszym przypadkiem jest natomiast Warta, która wskazała aż 20 wymogów, do których dostosowała się jedynie częściowo. A jednocześnie konkretnie argumentuje swoje stanowisko, wchodząc w niektórych miejscach w polemikę z nadzorcą. Przykładowo przy rekomendacji 12.1, która zaleca przekazanie poszkodowanemu danych kontaktowych do likwidatora prowadzącego jego sprawę, Warta tłumaczy, że umożliwia poszkodowanym kontakt z likwidatorem przez portal klienta i czat, a także przyjmuje zgłoszenie potrzeby takiego kontaktu na call center.

"W związku z powyższym nie widzimy potrzeby przekazywania danych kontaktowych do likwidatora prowadzącego sprawę. Dowolny i pełny dostęp do danych kontaktowych likwidatora wygeneruje naszym zdaniem więcej ryzyk niż korzyści. Likwidator bowiem jest w stanie prowadzić w tym samym czasie wyłącznie jedną rozmowę. Ponadto może być niedostępny w pracy. Może to spowodować, że klient po prostu nie będzie w stanie dodzwonić się do likwidatora" – napisano w informacji przekazanej do KNF.

Nieco dosadniej Warta odnosi się zaś do rekomendacji 14.2 tiret 10 (i podobnie 19.1 tiret 2), zgodnie z którą w kalkulacji kosztów naprawy powinna się pojawić informacja nie tylko o jakości części i ich dostawcy, ale i o ich producencie. "Nie wiemy, jaki był cel nadzoru przy wydaniu rekomendacji dot. wskazywania danych producenta części. Uważamy, że istotną informacją dla uprawnionego jest wskazanie w kalkulacji dostawcy części, u którego jest możliwość ich nabycia po cenach wskazanych w kalkulacji kosztów naprawy. TUiR Warta SA spełnia rekomendację w zakresie przekazywania informacji o producencie w takim zakresie, w jakim jest ona dostępna w systemie eksperckim, w którym została wykonana kalkulacja kosztów naprawy" – komentuje ubezpieczyciel.

Przeczytajcie także: • Wzrosną sumy gwarancyjne w OC komunikacyjnym

Podobny wydźwięk ma uzasadnienie stanowiska Warty co do rekomendacji 18.3, dotyczącej jakości części zamiennych typu Q (to oznaczenie stosowane do części zamiennych, nowych, bezpośrednio pochodzących od producenta pojazdu). "Nie wiemy, jaki był cel organu nadzoru przy nakładaniu w rekomendacji obowiązku na zakład ubezpieczeń pozyskiwania zaświadczeń od producenta części Q, iż zostały one wyprodukowane zgodnie ze specyfikacjami i standardami ustalonymi przez producenta pojazdów. Zgodnie z powszechnie dostępnymi informacjami, części jakości Q to oryginalne części zamienne pochodzące z sieci dystrybucji ich faktycznych producentów na tzw. pierwszy montaż i sprzedawane w ich opakowaniach" – zaznacza ubezpieczyciel.

Z kolei jedną z rekomendacji najczęściej wskazywanych przez towarzystwa jako tę, do której nie udało im się dostosować, jest rekomendacja 19.1, która nakłada na ubezpieczycieli obowiązek informowania klientów o długości okresu gwarancji, jaką objęte są części ujęte w kosztorysie. "Zakład ubezpieczeń nie posiada narzędzi ani możliwości ustalania długości gwarancji w przypadku zastosowanych części od wskazywanego przez program ekspercki producenta/dostawcy. Kupujący jest objęty ochroną wynikającą z gwarancji i rękojmi na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawnych" – wskazuje Wiener. Podobne zastrzeżenia zgłaszają m.in. Compensa, InterRisk, TUW, TUZ czy wspomniana wyżej Warta.

Przy okazji warto wspomnieć, że ubezpieczyciele krytycznie odnosili się do rekomendacji likwidacyjnych już na etapie projektu. Zwracali uwagę na wysoki koszt wdrożenia, zaznaczając, że przyniosą one korzyści głównie warsztatom naprawczym, a w niewielkim stopniu samym poszkodowanym. Uwagi te nie zostały jednak uwzględnione w ostatecznym kształcie regulacji. Od dnia wejścia w życie nowych zasad ubezpieczyciele są zatem zobowiązani do stosowania się do rekomendacji lub wyjaśnienia, w jaki inny sposób wypełniają cele przyświecające regulacji (zgodnie z zasadą "comply or explain", czyli "stosuj albo wyjaśnij"). Stąd aktualna publikacja KNF-u zawierająca stanowiska ubezpieczycieli w kwestii stosowania się do rekomendacji likwidacyjnych.